[TASK 3] New me

飛行機

ねー（友達の名前）、話したいことがあるんだ！（うん、何？）あのう、先週はね（うん）、実は私、え、フランスに行こうと思ってて（へー！）チケットを買ったんだ。（本当！？）うーん、で、旅行の予定は先週の火曜日だったよね。（うん）でも本当はね、（うん）フライトの時間は10時なんだけど、（うん）私、朝寝坊しちゃって、なんか、９時半くらい空港に（着いたの！？）そうー！（えっ、間に合うの！？）間に合わなかったよーー。それですごく残念だった。チケット買ったのに。。もっと早く来れば、もう飛行機に乗っているはずだったでしょ。（それは残念だなあ）うん、だけどね、家に帰って、夜のニュースを見たら、その飛行機は海に墜落しちゃったそうだ！（へーーー！）でしょ！私もすごくびっくりした！乗ったいたらもう死んちゃってたでしょう。（うんんー）うーん、すごく運が良かったなあ私。（それは良かったねーー）

I’ve changed you know!?

สิ่งที่เปลี่ยนไป

สำหรับfillers ที่มีการใช้ทั้งหมดได้แก่ あのうหนึ่งครั้ง、えหนึ่งครั้ง、うんสามครั้ง、なんかหนึ่งครั้ง รู้สึกว่ามีการพยายามควบคุมตนเองมากขึ้น ไม่ให้ใช้なんかหรือあのうพร่ำเพื่อ สังเกตว่าจะใช้あのうตอนเกริ่นเรื่อง เพราะเป็นตอนที่กำลังคิดว่าจะเล่าแบบไหนดี พอเริ่มเล่าแล้วก็จินตนาการภาพไปเรื่อยๆได้ บวกกับあいづちของเพื่อนช่วยทำให้ต่อเรื่องง่ายขึ้น เลยไม่ค่อยต้องนึกอะไรมากเลยไม่ต้องใช้あのうเยอะ

          พยายามแบ่ง文節มากขึ้น สังเกตว่าตัวเองค่อยๆเล่าเรื่อง แบบ วันนั้นนะ ความจริงแล้วนะ คือมีการแบ่งประโยคมากขึ้นแทนที่จะพูดไปเลยว่าวันนั้นความจริงแล้ว แล้วพอแบ่งประโยคเพื่อนก็มีあいづちกลับมาเป็นอย่างดี และสังเกตอีกอย่างว่าคราวนี้จะเล่าเป็นประโยคสั้นๆต่อกัน ไม่ใช้ประโยคอธิบายยาวๆเหมือนคราวที่แล้ว เพราะคิดว่าน่าจะทำให้ผู้ฟังฟังง่ายขึ้นและมีส่วนร่วมได้

        ส่วนปัญหาเรื่องそしてปกติแล้วจะไม่ค่อยใช้そしてเลย ติดเชื่อมประโยคด้วยでมากกว่า ในการเล่าครั้งนี้ก็มีการใช้それでอยู่หนึ่งครั้งでหนึ่งครั้ง เลยคิดว่าそしてไม่ค่อยเป็นปัญหาเท่าไหร่

          รู้สึกได้ว่ามีการใช้ちゃうมากชึ้น อย่างในครั้งนี้ก็มีการใช้ちゃう3ครั้ง ซึ่งถือว่ามากขึ้น คือพอเริ่มอินกับการเล่าเรื่องแล้วก็จะจินตนาการว่าเราเจอสถานการณ์นั้นจริงๆ แล้วมันก็จะมาเองโดยธรรมชาติว่าอันนี้มันรู้สึกแย่หรือเสียดายนะ เลยสามารถเติมちゃうเข้าไปในที่ที่ควรใช้ได้

        ต่อมาคิดว่ามีการใช้メタ言語มากขึ้น อย่างเช่น話したいことがあるんだ！เพราะแต่ก่อนไม่ได้ใช้เลย และคงเพราะยังไม่ชินกับการใช้メタ言語เลยใช้ไปครั้งเดียว บวกกับคิดว่าเรื่องมันค่อนข้างเศร้านิดนึงเพราะมีคนเสียชีวิต ไม่ใช่เรื่องตื่นเต้น เลยไม่รู้จะใช้อย่างไรก็เลยไม่ได้ใส่ไปเท่าไหร่

          สุดท้ายถ้าถามว่าเล่าเรื่องได้ดีขึ้นไหม คิดว่าดีขึ้นนะ แม้อาจจะยังไม่มีสีสันเท่าที่ควรเช่นメタ言語ยังไม่เยอะเท่าไหร่ แต่เมื่อเทียบกับเรื่องที่แล้วก็ถือว่าดีขึ้นมาก ปะติดปะต่อเรื่องได้มากขึ้น จินตนาการดีขึ้นด้วย เปลี่ยนมาแบ่งประโยคเป็นสั้นๆจากตอนแรกที่ชอบเชื่อมประโยคยาวๆ มีการคำนึงถึงผู้ฟังและมีあいづちกับผู้ฟังมากขึ้น แล้วก็สามารถเล่าแบบใส่อารมณ์ได้มากกว่าเรื่องแรก สรุปแล้วก็พอใจกับการเล่าเรื่องครั้งนี้นะ