[TASK 2] I can change! : By Myself VS. I see

赤ちゃん

★　By Myself

(เนื่องอาจารย์ให้เลือกได้ เลยขอไม่เอาลงดีกว่านะคะ มันแย่มาก 笑)

内省

　　ตอนเล่าเรื่อง赤ちゃんรอบแรก ถ้าเปรียบเทียบกับครั้งที่สองและสามแล้วแตกต่างกันแบบแทบจะไม่มีเค้าโครงให้เห็นเลย คือรอบแรกดูภาพไม่รู้เรื่องเลย ไม่เข้าใจว่ามันจะสื่ออะไร เป็นเรื่องแบบไหน ต้องเล่ายังไง ส่วนที่อยากจะพูดแต่พูดไม่ได้ก็จะเป็นตรง ตาประสานกัน จ้องตากัน คลาน เข้าใกล้ วน หมุน กลับหลัง และไม่รู้จะอธิบายทิศทางยังไง ก็เลยเล่าแบบเท่าที่เห็นไปเลย ไม่มีการเสริมเติมแต่งเองใดๆ สำหรับผู้ฟังที่ฟังเรื่องอย่างเดียวแบบไม่ได้เห็นภาพ คิดว่าฟังแล้วคงไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ค่ะ

★　I see

　ある日、まだ一歳の赤ちゃんが近くに寝ているかわいい犬を見て、「あー、犬に乗ってみたい！楽しそう～」と思っていて、静かに犬の前にハイハイして近づたいた。「乗っていいかな？」赤ちゃんは思っている時に、急に犬が目を覚まして、犬と目が合ってしまった。「やばい！どうしようう」赤ちゃんはびっくりしちゃった。「うんん、でもやっぱ犬に乗りたいなあ。。じゃ、お尻のほうから乗ろう！今度こそだ！ヒヒヒ」赤ちゃんはそう思って、一度犬のお尻のほうにハイハイして近づくことにした。「乗ろう、乗ろう、乗ろう！」赤ちゃんは思って、しっかりハイハイしていた。やっと赤ちゃんはハイハイし終わった。「さ！よし！」赤ちゃんは思ったら、「えっー！なんで、なんで！？」犬の顔がまた赤ちゃんの目の前に。赤ちゃんはちょう驚いた。「なんだろう。。せっかくお尻のほうから来たのに。。でも乗りたいなあー。。」赤ちゃんはちょっと悲しく思った。実は、犬が先ほどとは反対の方向を向いていたが、赤ちゃんは分からなかったからなんだ。だけど赤ちゃんの努力はいいものだろう。きっといつかこの犬に乗れるのだ。

内省

　　ก่อนหน้านี้เล่าแบบไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่ เพราะไม่มีพลังในการจินตนาการมากพอ ปะติดปะต่อเรื่องไม่ค่อยได้ว่ามันอะไรยังไง ก็เลยเล่าแบบเป็นช่องๆไป ว่าตอนแรกก็เป็นแบบนี้นะ พอต่อมาก็เป็นแบบนี้ แล้วช่องสุดท้ายก็เป็นแบบนี้นะ แต่พอมาอ่านของคนญี่ปุ่น 11 คนแล้วเป็นอีกแบบนึงเลย ที่เพิ่งได้เรียนรู้คือเราสามารถเล่าในฐานะว่าเราเป็นตัวละครนั้นๆได้ สามารถเติมแต่งความคิดของตัวละครลงไปได้ว่าตัวนี้คิดยังไง สามารถเสริมเนื้อหาลงไปได้เพื่อให้เรื่องมีความน่าสนใจมากขึ้นแถมยังทำให้เนื้อเรื่องเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันมากขึ้นด้วย อ่านคนที่คนญี่ปุ่นเล่าแล้วเห็นได้ว่าเค้าเล่าเรื่องได้อย่างเป็นธรรมชาติ ดูลื่นไหล แล้วก็เห็นว่าเค้ามีพลังในการจินตนาการสูงมาก สามารถเล่าได้อย่างสนุกสนาน ราบรื่น มีการสอดแทรกอารมณ์ของตัวละครคือ赤ちゃんลงไปด้วย ตอนแรกนึกวิธีการแบบนี้ไม่ออกเลย และได้สังเกตว่าอะไรที่เค้าไม่ได้บรรยายเอาไว้อย่างชัดเจนในรูปเราก็สามารถเติมแต่งลงไปเองได้ เช่นความคิดหรือความรู้สึกของ赤ちゃんหรือ犬เป็นต้น แล้วก็ได้สังเกตว่ามีการเล่าสองแบบคือการเล่าโดยภาพรวม คือมองจากบุคคลที่สาม หรืออาจจะเล่าแทนตัวเองเป็น赤ちゃんก็ได้ ซึ่งตอนแรกที่เล่าก็เล่าแบบผสมๆสองอย่างนี้ไป แต่ที่ขาดชัดเจนเลยคือพลังในการจินตนาการจริงๆค่ะ 笑 โดยภาพรวมแล้วในครั้งนี้ถือว่าเล่าได้รู้เรื่องกว่าครั้งแรกมาก ถึงผู้ฟังไม่เห็นภาพแต่ก็น่าจะจินตนาการจากที่ฟังได้ พอเริ่มจับวิธีการเล่าเรื่องต่างๆได้แล้วคาดว่าต่อไปคงเล่าเรื่องได้สนุกสนานและรู้เรื่องมากขึ้นค่ะ